Pod tą nazwą kryje się grupa nowotworów wywodzących się z komórek krwiotwórczych. Co to znaczy? Jak wiadomo nasza krew składa się z osocza i komórek spełniających różne funkcje. Wśród nich wyróżniamy:

czerwone ciałka krwi, zawierające hemoglobinę, których głównym zadaniem jest transport tlenu w organizmie,

leukocyty – białe ciałka – obronne wojsko naszego organizmu – produkują przeciwciała i inne substancje, za pomocą których bronią nas przed inwazją bakterii, wirusów oraz innych najeźdźców,

płytki krwi – ich rola polega na hamowaniu ucieczki krwi w momencie skaleczenia.

Wszystkie ta komórki powstają z komórek macierzystych (komórki matki), z której drogą tak zwanego „różnicowania” powstają co raz to nowe, różniące się od poprzednich komórki. Finałem tego „różnicowania” są dojrzałe erytrocyty, leukocyty i płytki krwi. Proces ten jest bardzo precyzyjnie regulowany w taki sposób aby poszczególnych typów komórek nie było ani za dużo ani za mało. Jednakże na każdym etapie tego procesu może pojawić się błąd. W następstwie tego błędu powstaje komórka podobna do innych ale o „innych właściwościach”, która na domiar złego dzieli się w sposób niepohamowany. Chłoniaki są właśnie takimi „innymi” komórkami które pochodzą z białych ciałek krwi. Przypominają one zbuntowane wojsko, które zamiast bronić, najeżdża i atakuje własny organizm.

Chłoniaki w Polsce występują u 18 mężczyzn i 11 kobiet w przeliczeniu na 100.000 mieszkańców. Najwięcej zachorowań obserwuje się między 10 a 30 i później między 50 a 70 rokiem życia.

Czynnikami które sprzyjają rozwojowi chłoniaków są:

narażenie na szkodliwe substancje chemiczne jak benzen w przemyśle petrochemicznym, kontakt z pestycydami czy herbicydami w rolnictwie, kontakt z azbestem, promieniowaniem jonizującym,
niektóre zakażenia wirusowe jak: mononukleoza, hiv, wirusowego zapalenia wątroby typu C
niektóre zakażenia bakteryjne (np. przewlekłe zakażenie H. Pylori) choroby autoimmunologiczne
przebyta chemioterapia.

Podobnie jak i inne nowotwory tak też i chłoniaki mogą przez długi czas rozwijać się podstępnie. Najczęstszą przyczyną zgłoszenia się chorego do lekarza są:

powiększenie węzłów chłonnych – pod skórą pojawiają się wyczuwalne guzki, które w miarę upływu czasu powiększają się. Można je wyczuć palcem na szyi, pod pachami w pachwinach. Są one niebolesne, twarde trudno je przesunąć względem podłoża, z czasem zrastają się ze sobą tworząc tak zwane pakiety. W tym momencie chciałbym podkreślić iż węzły chłonne powiększają się także w reakcji na miejscowe skaleczenie, zapalenie, infekcję – są one wówczas bolesne, przesuwalne względem podłoża i gdy skaleczenie się zagoi szybko się zmniejszają,

obrzęk twarzy i kończyn górnych – spowodowany powiększeniem węzłów chłonnych zlokalizowanych w klatce piersiowej, które uciskają na znajdujące się tam naczynia żylne i powodują utrudniony obrzęk w/w okolicy,

obrzęk kończyn dolnych (którego nie można uzasadnić niewydolnością serca) i wodobrzusze (szybko powiększający się obwód brzucha) mogą być spowodowane powiększeniem węzłów chłonnych w jamie brzusznej które podobnie jak te w klatce piersiowej uciskają na naczynia żylne biegnące w jamie brzusznej,
ból brzucha – komórki chłoniaka mogą naciekać także inne narządy jak wątrobę czy śledzionę, które mogą osiągać znaczne rozmiary i przez to być powodem bólu,
objawy ogólne – gorączka (uporczywa, nawracająca, bez uchwytnej przyczyny) nocne poty, utrata masy ciała. Objawy te powstają w następstwie działania różnorakich substancji wydzielanych przez chłoniaka.

Problem w rozpoznaniu chłoniaków polega na tym, ze jest to nowotwór wywodzący się z krwi. Krew z kolei dociera do najdalszych zakątków naszego organizmu niosąc tlen, pokarm i odbierając produkty przemiany materii. Zatem zmutowane komórki wywodzące się z krwi podobnie jak ona docierają wszędzie. Objawy kliniczne zależą zatem od regionu jaki komórki te „zasiedlą”. O chłoniaku należy myśleć zawsze gdy obserwujemy powiększające się, twarde, niebolesne węzły chłonne, zwłaszcza gdy występują w różnych okolicach ciała.

Do rozpoznania konieczne jest chirurgiczne pobranie powiększonego węzła chłonnego i jego badanie histopatologiczne. Badanie to pozwoli na precyzyjne rozpoznanie i ustalenie indywidualnego leczenia. Inne badania diagnostyczne, jakie wykonuje sę w diagnostyce chłoniaków:

badanie krwi i szpiku kostnego
USG węzłów chłonnych – jest to badanie mało specyficzne, ale pozwala na wstępną ocenę wyglądu węzła,
USG jamy brzusznej – badanie pozwalające na wstępną ocenę narządów jamy brzusznej,
Tomografia komputerowa – w zależności od lokalizacji zmian wykonuje się badanie klatki piersiowej, jamy brzusznej ewentualnie głowy po to by precyzyjnie ustalić jaki jest stopień zaawansowania choroby i monitorować przebieg leczenia,
18FDG – Pet – jest to badanie wykorzystujące znakowaną radioizotopowo glukozę i pozwala na ocenę stopnia zaawansowania choroby jak również ocenę odpowiedzi na leczenie.

Leczenie chłoniaków zależne jest od typu chłoniaka i opiera się przede wszystkim na chemioterapii, która może być wsparta immunoterapią oraz radioterapia w odpowiednich przypadkach. Leczenie ustalane jest w każdym przypadku indywidualnie przez hematologa

Grafika pochodzi ze stron:

http://pixgood.com/blood-cells-in-human-body.html

http://medycznylublin.pl/Artykuly/Powiekszone.wezly.chlonne.O.czym.moga.swiadczyc