Scyntygrafia ślinianek

Ślinianki należą do grupy gruczołów wydzielania zewnętrznego. Wyróżnia się trzy główne pary gruczołów ślinowych: przyuszne, podżuchwowe i podjęzykowe. W diagnostyce schorzeń ślinianek jest stosowanych wiele metod (ultrasonografia, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny), które dostarczają informacji dotyczących przede wszystkim nieprawidłowości w budowie tkanki gruczołowej. Scyntygrafia z kolei umożliwia ocenę czynności tkanki miąższowej oraz przewodów wyprowadzających gruczołów ślinowych.

Wskazaniem do wykonania scyntygrafii ślinianek jest: 

• upośledzienie wydzielania śliny z zespołem suchości

• ostre lub przewlekłe zapalenie ślinianki

• zwężenie lub poszerzenie przewodów wyprowadzających

• zespół Sjogrena, sarkoidoza, rumień guzowaty, poliarthritis

• stan po radioterapii w obrębie szyi

• guzy ślinianek

• kamica przewodów ślinowych

Przygotowanie pacjenta: 

• pacjent przed badaniem powinien być na czczo ( przez co najmniej 8 godzin)

• prosimy o przyniesienie ze sobą 2 świeżych cytryn oraz słomkę, przez ktorą pacjent wypije przygotowany wcześniej sok

• przez 24 godziny przed badaniem nie należy spożywać kawy ani coca-coli

Przebieg badania: 

• scyntygrafia technetowa jest procedurą jednodniową realizowaną w trybie ambulatoryjnym:

• pacjent zgłasza się w umówionym wcześniej terminie do Zakładu Medycyny Nuklearnej z dowodem osobistym oraz skierowaniem z Poradni Specjalistycznej, które powinno zawierać opis problemu klinicznego oraz wyniki wykonanych wcześniej badań ślinianek (jeśli chory takowe posiada).

• Podczas badania pacjent zostaje ułożony na łóżku pod gammakamerą. Otrzymuje dożylnie radioizotop 99mTc a następnie rozpoczyna się obrazowanie ślinianek. Po 20 minutach podawany jest bodziec stymulujący wydzielanie śliny – zazwyczaj jest to sok z cytryny. Całość badania trwa około 40 minut. Nie ma konieczności zachowania kwarantanny po scyntygrafii ślinianek.