Na
osiągnięcie i utrzymanie prawidłowego stanu układu kostnego
wpływają czynniki genetyczne, masa ciała i aktywność fizyczna.
Także hormony płciowe wydzielane w okresie dojrzewania mają
istotne znaczenie. Ważne jest także, aby od urodzenia dziecka dbać
o właściwą dietę, po to by w wieku dorosłym jego kości jak
najdłużej pozostały mocne, ponieważ wapń mineralizuje i w
następstwie tego wzmacnia kości do określonego wieku, w którym
organizm osiąga tak zwaną szczytową masę kostną.
Szczytowa
masa kostna to jak sugeruje nazwa maksymalna masa jaką osiąga
tkanka kostna w życiu człowieka. Kościec uzyskuje szczytowa masę
w pierwszych latach po przekroczeniu 20 roku życia (między 20 a 30
rokiem życia).
W
kolejnych lata życia, człowiek dorosły czerpie z tych rezerw –
dlatego warto jak najwcześniej dbać o kości, by zapobiegać
osteoporozie i innym tego typu schorzeniom, które pozwolę sobie
omówić w poszczególnych zakładkach.
Kość
jest nie tylko elementem podporowym, ale także niezwykle aktywną
metabolicznie tkanką, które ulega ciągłej przebudowie dzięki
ciągłym procesom resorpcji (czyli utraty masy kostnej) oraz
odbudowy tkanki kostnej. W ciągu roku przebudowie ulega ok. 10%
szkieletu, z czego wynika, co 10 lat następuje proces wymiany całej
struktury kośćca. To właśnie dzięki tym procesom możliwe jest
gojenie załamań, gdy po „uprzątnięciu terenu”, ubytek kostny
jest „odbudowywany” a złamana kość może pełnić swoje
funkcje. Ilość kości zawsze odzwierciedla równowagę pomiędzy
procesami utraty kośćca (resorpcją) a tworzeniem kości od nowa na
które wpływa wiele czynników: hormonalnych oraz środowiskowych,
które warunkuję nie tylko wielkość szczytowej masy kostnej ale
także tempo jej zużycia.
Grafika
pochodzi ze stron;
http://kobieta.wp.pl/kat,26377,title,Prawie-3-mln-Polakow-choruje-na-osteoporoze,wid,13857945,wiadomosc.html?ticaid=1f08e
